donderdagochtend ben ik om kwart over 6 (in de ochtend! ) vertrokken om rond half negen aan te komen op de airport van Eindhoven. Vanuit daar vloog ik voor weinigmet Ryanair naar Girona, ik zou rond 12 uur aankomen... We vertrokken op tijd, en een rustige reis was het, niet eens de standaard luchtzakkingen bij de Alpen en de Pyreneën. Maar eenmaal aangekomen bij Girona, bleek dat het vrij mistig was. Echt puur alleen daar, de rest was helemaal open en blauwe lucht. Na de 2e poging tot landen, (zo fijn is dat: invliegen omringd door dichte mist, dan plots weer vol omhoog...net een kermisattractie), besloot de crew dat we dan maar naar Perpignon moesten om te landen. Het is een kwartier vliegen en daar was de landingsbaan prima in orde, geen mist, geen wachtrij. Eenmaal op de grond zei de leiding dat we met een bus naar Girona moesten en deze moest geregeld worden dus binnen blijven en wachten tot een half uur later het goede bericht kwam dat de mist weg was bij Girona. Dus opnieuw gevlogen naar Girona, waar we om 10 voor 2 ipv 12 uur zijn geland. Wel jammer dat het zo laat was ik had graag een bezoek aan Dali´s museum in Figueres willen doen, maar dan maar op de terugreis. Een bus gepakt naar Girona Centrum, en daar lekker met de vertrouwde Renfe trein richting Barcelona gereden, halverwege in een klein dorpje (Sant Celoni) uitgestapt om een bocadillo de Jamon te halen, even een rustpunt in de toch wel langge reisdag. Een café Solo en een baso de agua...hmmm. Dan merk ik dat ik het Spaanse toch wel heerlijk vind, iedereen zo relaxed uitgebreid aan het lunchen om 4 uur in de middag. Toen ik aankwam in Barcelona, op Metro station Passeig de Gracia ben ik lekker lopend richting Ramblas gegaan, richting Mani waar ik logeer. Hij was aan het werk in het jeugdhotel Alberque New York, waar ik voorheen heb gewoond, http://www.bcnalberg.com/html/albergue.htm Zo fijn om hem weer te zien, op dezelfde plek, wij weer samen. Ik vroeg wat hij wou drinken en net als vroeger dronken we samen een biertje achter de balie van het jeugdhotel. even lijkt alles tijdloos....fijn is dat. ik gaf hem al vrij snel de spannende envelop die ik van mijn lieve buren meekreeg op mijn verjaardag. Deze envelop mocht enkel door Mani geopend, ik was erg benieuwd wat er in zat! Lieve C(coki) en E(disfrutar) S(poepsiewoepsie), heel erg bedankt voor het fantastische plan, en de mooie filmpjes! soy muy feliz en we gaan zeker lekker uit eten, dat komt wel goed! Na een tijdje bij Mani gezeten te hebben kwam Carlos, de vriend van Mani ook aangelopen, was heel fijn om hem weer te zien. Om 10 uur zijn we samen met Albert, een vriend van hen die ik ook wel ken van gekke feestjes, naar een restaurantje in de Gotico gegaan om lekker tapas te eten met veel goede wijn. Hmmmmm en dat was het bijna voor die dag, thuis aangekomen hebben we de laatste fles geopend en onder het genot van de deze fijne wijn hebben we meegezongen op de dvd van de Carpenters en the Sound of Music (heet hier heel raar Sonrisas en Lagrimas) how campy can we be! Vandaag na een heerlijk ontbijt met Mani ben ik lopend door de stad naar het strand geweest, heerlijk, de zon is hier zo fijn en warm...heb in de rebajas een mooie nieuwe jas gekocht en een leuke broek, maar ik stop met de blog want wil Mani van zijn werk halen. Straks gaan we samen eten (Carlos kan zo fantastisch lekker koken, wat hij vanavond zegt te koken is Merluza met champignons en witte wijn, als hij vis maakt eet ik het echt wel!) hasta luego mani